Choroby skóry, które można pomylić z trądzikiem

Kontaktowe zapalenie skóry to choroba skóry (egzema), której objawia się zmianami skórnymi pod wpływem bezpośredniego kontaktu z alergenami.

Osoby z kontaktowym zapaleniem skóry mogą zaobserwować u siebie zaczerwienienie skóry, któremu często towarzyszy świąd naskórka. Na skórze pojawiają się również małe pęcherze oraz grudki wysiękowe. Ponadto ogólny wygląd i kondycja skóry ulega pogorszeniu - staje się ona sucha, popękana i pogrubiała.

Kontaktowe zapalenie skóry jest spowodowane nieodpowiednią reakcją układu immunologicznego (nadaktywnością) na daną substancję. Pod wpływem bezpośredniego z alergenem w organizmie powstaje reakcja zapalna, a w efekcie pojawiają się charakterystyczne objawy choroby.

Najczęstsze czynniki wyzwalające egzemę to:

• detergenty;
• kosmetyki;
• środki do pielęgnacji;
• leki;
• perfumy;
• biżuteria;
• pyłki kwiatów;
• sierść zwierząt;
• stres.

Rogowacenie mieszkowe to choroba skóry, która charakteryzuje się czerwonymi grudkami w miejscu włosów. Przypominają one „gęsią skórkę”. Zmiany skórne występują najczęściej na rękach, w okolicach pachwin, pod pachami i na nogach. Grudki są twarde i suche i mogą one swędzieć, piec, a nawet sprawiać ból.

Rogowacenie mieszkowe zwykle ustępuje wraz z wiekiem, zwykle około 30 roku życia.

Podobnie jak trądzik i wiele innych przewlekłych chorób skóry, nie ma obecnie lekarstwa na to schorzenie. Jednak istnieją sposoby na złagodzenie objawów to m.in.:

• nawilżanie skóry odpowiednimi praparatami (emolienty);
• unikanie mocnego wycierania skóry ręcznikiem;
• używanie nieperfumowanych mydeł i balsamów do ciała;
• branie chłodnych pryszniców i kąpieli;

Stan skóry często pogarsza się jesienią i zimą, kiedy jest ona narażona na zimne powietrze na zewnątrz oraz suche i ciepłe powietrze z kaloryferów.

Rogowacenie mieszkowe nie wymaga wizyty u lekarza. Jeśli jednak osoba z tą dolegliwością stwierdzi, że jej stan choroby jest wyjątkowo zły i utrudnia codzienne funkcjonowanie, należy skonsultować się z lekarzem. W ciężkich przypadkach schorzenia mogą zostać przepisane kremy sterydowe lub leczenie laserowe. Wizyta u lekarza umożliwi również dokładną diagnozę choroby i pozwoli upewnić się, że nie jest to objaw innej poważnej choroby.

Co jest przyczyną rogowacenia mieszkowego?

Rogowacenie mieszków występuje, gdy substancja zwana keratyną gromadzi się i blokuje mieszki włosowe. Keratyna to białko, które występuje naturalnie w organizmie i pomaga w produkcji i ochronie skóry, włosów i paznokci.

Chociaż dokładna przyczyna jest nieznana, badania sugerują, że rogowacenie mieszkowe ma podłoże genetyczne. Choroba nie jest zaraźliwa.

Zapalenie mieszków włosowych to forma zakażenia bakteryjnego w obrębie mieszka włosowego. Infekcja może wystąpić w dowolnym miejscu na ciele gdzie występują włosy.

Zapalenie mieszków włosowych objawia się zazwyczaj zapalnymi grudkami i krostami w kolorze żółtym, czerwonym lub białym, które otaczają włos i są wypełnione ropą. Z tego względu dolegliwość tą bardzo łatwo jest pomylić z trądzikiem.

W zależności od stanu schorzenia osoba z zapaleniem mieszków włosowych może wymagać różnego leczenia. Łagodne lub umiarkowane przypadki mogą nie wymagać leczenia i wygoić się same. Należy jednak pamiętać, aby utrzymywać obszar dotknięty infekcją w czystości i unikać golenia lub depilacji obszaru, aż do całkowitego wygojenia.

Cięższe przypadki mogą wymagać leczenia sterydami i antybiotykami. W leczeniu farmakologicznym zapalenia mieszków włosowych zazwyczaj stosuje się antybiotyki doustne, antybiotyki do stosowania miejscowego i kortykosteroidy do stosowania miejscowego. Jeśli objawy dolegliwości przeszkadzają pacjentowi w codziennym funkcjonowaniu, lekarz możesz również przepisać leki przeciwhistaminowe i przeciwbólowe na swędzenie i ból.

Bardzo ciężkie przypadki zapalenia mieszków włosowych mogą wymagać bardziej inwazyjnych metod leczenia, takich jak laseroterapia, choć jest to rzadkie. Aby uzyskać więcej informacji,należy skonsultować się lekarzem rodzinnym lub dermatologiem.

Co jest przyczyną zapalenia mieszków włosowych?

Zapalenie mieszków włosowych jest wynikiem infekcji grzybiczej lub bakteryjnej. Bakterie które mogą powodować infekcję to:

• Staphylococcus aureus (staphylococcus);
• Pseudomonas aeruginosa;
• Tinea barbae.

Infekcje są najczęściej rezultatem bezpośredniego kontaktu bakteriami, które występują na skórze i błonach śluzowych, jednak bakterie mogą być również przenoszone z zanieczyszczonej odzieży i ręczników. Najczęstsze źródła infekcji to spa, wanny i baseny – wszędzie tam, gdzie wiele osób może ocierać skórę o te same powierzchnie.

Najlepszym sposobem na zmniejszenie ryzyka rozwoju zapalenia mieszków włosowych jest:

• unikanie noszenia nie swoich ubrać i pożyczania ubrań;
• branie prysznica po większym wysiłku fizycznym lub spoceniu się;
• dezynfekcja i używanie sterylnych opatrunków na rany i otarcia.

Trądzik różowaty to przewlekła i nieuleczalna choroba skóry, która dotyka głównie okolice twarzy, ale może również negatywnie wpływać na okolice oczy, a nawet sam narząd wzroku. Dokładna przyczyna trądziku różowatego nie została jeszcze ustalona, jednak dowody sugerują, że ma ona podłoże genetyczne.

Głównym objawem jest zaczerwienienie (rumień) twarzy, który może mieć różne nasilienie w zależności od stanu choroby. Trądzik różowaty występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn* i zwykle u osób o jaśniejszej karnacji.

*Jednak u mężczyzn, przebieg choroby jest zwykle cięższy.

Inne objawy trądziku różowatego to:

• widoczne naczynia krwionośne;
• obrzęk twarzy (obrzęk limfatyczny);
• wrażliwość skóry;
• ból i pieczenie;
• podrażnienie oczu.

Rak skóry to choroba, która polega na niekontrolowanym wzroście nieprawidłowych komórek skóry. Choroba ta rozwija się w wyniku mutacji komórek, które tworzą masę tkankową zwaną guzem lub nowotworem. Nowotwory dzielą się na łagodne oraz złośliwe. Jeśli nowotwór ma potencjał do rozprzestrzeniania się na inne części ciała, jest on niebezpieczny i może stanowić zagrożenia dla życia. Jeśli guz nie rozprzestrzeni się na inne części ciała, jest mniej niebezpieczny i nazywany łagodnym.

Istnieją dwa główne rodzaje nowotworów skóry:

• czerniak;
• nieczerniakowy rak skóry (wyróżniamy nowotwór komórek podstawowych skóry i nowotwór komórek płaskich nabłonka).

Czerniak

Czerniak rozwija się w komórkach zwanych melanocytami – ich zadaniem jest produkcja melaniny, która nadaje skórze pigment. Skóra „opala się”, gdy jest wystawiona na promieniowanie ultrafioletowe (UV) - ze słońca lub lampy słonecznej. Opalenizna jest oznaką, że produkcja melaniny jest zwiększona w celu ochrony skóry. Jednak ten naturalny proces ochrony przeciwsłonecznej nie zawsze jest wystarczający.

Osoby o ciemniejszej karnacji posiadają więcej aktywnych melanocytów niż osoby o jaśniejszej skórze – dzieje się tak, ponieważ ciemniejsza karnacja jest często oznaką pochodzenia z kraju o bardziej intensywnym nasłonecznieniu. Ze względu na tą zależność melanocytów - im jaśniejsza karnacja, tym większe prawdopodobieństwo uszkodzenia komórek skóry przez promieniowanie UV. Warto jednak zauważyć, że osoby o każdej karnacji mogą zachorować na raka skóry.

Symptomy czerniaka występują w postaci pieprzyka o różnym zabarwieniu , nieregularnym kształcie, niejednorodną grubością, asymetrią i możliwymi owrzodzeniami. Należy jak najszybciej zgłosić lekarzowi wszelkie zmiany które zaszły w znamionach lub pojawienie się nowych. Jeśli czerniak nie zostanie wykryty wystarczająco wcześnie, może szybko rozprzestrzenić na inne części ciała co czyni go jedną z bardziej niebezpiecznych postaci raka skóry.

Zdecydowanie najlepszym sposobem ochrony przed czerniakiem jest unikanie długiego przebywania na słońcu i promieni UV – jednak należy pamiętać, że niewielka ilość jest nadal korzystna.

Nieczerniakowy rak skóry

W przeciwieństwie do czerniaka, nieczerniakowy rak skóry może występować w każdej warstwę skóry (z wyjątkiem melanocytów).

Nowotwór komórek podstawowych skóry (rak podstawnokomórkowy) to postać raka skóry, która atakuje komórki podstawne. Komórki podstawne znajdują się w najniższej części górnej warstwy skóry, naskórka. Ta choroba najczęściej objawia się jako okrągłe, różowawe narośla. Zwykle pojawia się w miejscach gdzie skóra jest wystawiona na działanie promieni słonecznych.

Nowotwór komórek płaskich nabłonka (rak płaskonabłonkowy) to rak górnej warstwy naskórka. Ta postać nieczerniakowego raka skóry jest łatwiejszy do usunięcia niż rak podstawnokomórkowy ze względu na jego umiejscowienie na skórze – jeśli jednak nie zostanie wykryty wcześnie, rozprzestrzenia się szybciej. Ten nowotwór ma zwykle ma postać różowego lub czerwonego guzka z łuskowatą powierzchnią, jednak może również objawiać się jako otwarte, krwawiące i niegojące się rany.

Inne, rzadsze nieczerniakowe formy raka skóry to:

• skórny chłoniak T-komórkowy (CTCL);
• guzowaty włókniakomięsak skóry (DFSP);
• rak z komórek Merkla (MCC);
• rak łojowy.

Powyższe nowotwory stanowią niewielki ułamek wszystkich przypadków raka skóry. Jest bardzo mało prawdopodobne, że rozwiniesz którykolwiek z nich. Jednak, jak zawsze, w przypadku podejrzenia tego nowotworu należy skonsultować się z lekarzem.

Jak pokazuje powyższy artykuł w wielu przypadkach różnica pomiędzy zaburzeniami i chorobami skóry jest niewielka. Najlepszym sposobem na ustalenie, czy przyczyną niedoskonałości skóry jest coś nieszkodliwego, takiego jak trądzik lub rogowacenie mieszków włosowych, czy coś poważniejszego, takiego jak rak, jest konsultacja z lekarzem. Najczęściej wizyta u lekarza rodzinnego powinna wystarczyć w celu uzyskania diagnozy. Jeśli lekarz pierwszego kontaktu będzie miał wątpliwości może skierować pacjenta do lekarza specjalisty - dermatologa.