Zaloguj się, aby zarządzać swoim kontem.
Infekcje dróg moczowych, takie jak zapalenie pęcherza moczowego, są niezwykle powszechne, zwłaszcza u kobiet. Co więcej, nierzadko zdarza się, że dolegliwość ta powraca. Jednak jeśli pacjent często doświadczasz objawów takich jak ból w podbrzuszu i podczas mikcji, parcie na mocz lub krew w mikcji może być to oznaką choroby przewlekłej.
Zespół bolesnego pęcherza, zespół nadreaktywnego pęcherza i zespół bólowy pęcherza to nazwy śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego (IC) - uciążliwej choroby pęcherza, na którą mogą cierpieć zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Najczęstsze objawy IC to m.in. przewlekły ból w podbrzuszu (okolica nadłonowa), ciśnienie w pęcherzu, a także zwiększoną częstotliwość i parcie na mocz.
Śródmiąższowe zapalenia pęcherza moczowego ma niejasną etiologię i jest trudna do zdiagnozowania. Pomimo tego, że nie jest to dolegliwość śmiertelna, może w dużym stopniu pogorszyć jakość życia osób na nią chorujących. Na szczęście większość osób z IC może prowadzić stosunkowo normalne życie, ponieważ istnieje wiele różnych metod leczenia choroby. Przeczytaj poniższy artykuł, aby dowiedzieć się więcej o przyczynach, objawach, i metodach leczenia śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego.
Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego to przewlekła choroba pęcherza, która dotyka miliony ludzi na całym świecie. Charakteryzuje się bólem w podbrzuszu, częstą potrzebą oddania moczu, również w nocy, a także trudnością z rozpoczęciem mikcji, uczuciem niecałkowitego opróżnienia pęcherza oraz kurczami pęcherza w trakcie mikcji.
Istnieją dwa główne podtypy IC. 90% osób z śródmiąższowym zapaleniem pęcherza moczowego będzie miała typ niewrzodowy, co oznacza, że w ścianie pęcherza występują glomerulacje (krwotoki z pęcherza moczowego). Jednak te glomerulacje nie są specyficzne dla IC i mogą być spowodowane innymi rodzajami zapalenia. Około 5 do 10% chorych na IC doświadcza wrzodziejącej postaci choroby, co oznacza, że mają wrzody Hunnera. Mogą one przybierać postaci linijnych ubytków błony śluzowej lub nieregularnych krwawiących obszarów błony śluzowej. Wrzody Hunnera często zaostrza objawy choroby.
Śródmiąższowe zapalenia pęcherza moczowego jest również ściśle związane z innymi dolegliwościami i chorobami. Trzy najczęstsze schorzenia towarzyszące IC to zespół jelita drażliwego (IBS), wrażliwa skóra (reaktywność skóry) i alergie.
Dokładna przyczyna IC nie jest znana. Jednak naukowcy zidentyfikowali kilka czynników, które mogą przyczyniają się do rozwoju tej dolegliwości. Należą do nich m.in:
Uważa się, że wszystkie te czynniki powodują uszkodzenie ściany pęcherza moczowego, co z kolei umożliwia przedostawanie się cząsteczek moczu do wyściółki pęcherza. Dostanie się cząsteczek do wyściółki pęcherza, może uszkodzić pęcherz, a także otaczające go nerwy i mięśnie.
Niektóre badania sugerują, że wyściółka pęcherza moczowego osób cierpiących na IC nie naprawia się w taki sam sposób, jak u osób zdrowych. Dzieje się tak, ponieważ osoby chore wytwarzają białko zwane czynnikiem antyproliferacyjnym (APF), które zapobiega wzrostowi komórek pęcherza moczowego, co oznacza, że pęcherz nie może sam się naprawiać.
Zapalenie pęcherza, jak i IC mają podobne objawy, jednak znacząco różne przyczyny. Zapalenie pęcherza moczowego powstaje na skutek infekcji bakteryjnej, zazwyczaj spowodowanej przez obecność bakterii jelitowych i najczęściej dotyka kobiety. Dolegliwość ta może mieć łagodny przebieg i nie wymagać leczenia, jednak w przypadku poważnych infekcji stosuje się antybiotyki, takie jak Trimethoprimum lub Nifruatoin, które zwalczają nie tylko objawy zakażenia, ale i źródło infekcji. W porównaniu do zapalenia pęcherza, przyczyny Ic nie są do końca znane. Ponadto, choroba ta jest dolegliwością przewlekłą, której nie można wyleczyć, a jedynie łagodzić objawy.
Objawy i ich nasilenie różnią się w zależności od osoby, jednak do głównych objawów IC należą:
Objawy choroby mogą od czasu do czasu się nasilać. Może to być spowodowane czynnikami środowiskowymi, takimi jak dieta, niektóre leki, aktywność fizyczna, stosunek seksualny, wahania hormonów, stres, a nawet zbyt obcisłe ubranie.
Zdiagnozowanie IC może być trudne, ponieważ chorobę można łatwo pomylić z kilkoma innymi schorzeniami m.in.pęcherzem nadreaktywnym (OAB), bakteryjnym zapaleniem pęcherza moczowego lub przewlekłą infekcją układu moczowego. Z tego względu proces diagnozy IC opiera się na eliminacji innych schorzeń.
Ponadto w celu rozpoznania IC wykonuje się testy, takie jak badanie układu płciowo-moczowego, badanie moczu, cystoskopia, biopsja, cytologia moczu, czy test wrażliwości na potas.
Jednym z badań, które może zostać wykonane w celu diagnozy śródmiąższowego zapalenia pęcherza, jest cystoskopia. Jest to procedura polegająca na zbadania wnętrza pęcherza za pomocą cienkiej kamery zwanej cystoskopem, która jest wprowadzana do cewki moczowej. Cystoskop może być wyposażony w narzędzia do wykonywania biopsji ściany pęcherza moczowego. Chociaż biopsje nie są konieczne do rozpoznania IC, mogą być przydatne w wyeliminowaniu innych schorzeń takich jak raka pęcherza (jako przycyzny objawów). Zabieg ten można wykonać równolegle z hydrodylacją pęcherza (badanie hydrodystentacji) - zabieg, podczas którego do pęcherza pompowany jest płyn, który stopniowo zwiększa swój rozmiar. Następnie lekarz wypuści płyn i ponownie przeprowadza badanie pęcherza pęcherz. Badanie to nie należy do najprzyjemniejszych, jednak jest proste i nie wymaga pozostania w szpitalu.
Badania urodynamiczne to test przepływu moczu. Skupiają się one na pęcherzu, zwieraczach układu moczowego (mięśnie wokół szyi pęcherza) i cewce moczowej, które odpowiedzialne są za wstrzymywanie i uwalnianie moczu. W celu wykonania badania do cewki moczowej wprowadza się specjalny cewnik. Na końcu cewnika znajduje się urządzenie, który służy do pomiaru ciśnienia wewnątrz pęcherza. Drugi cewnik zostanie wprowadzony do pochwy lub odbytu ( u mężczyzn), aby zmierzyć nacisk, jaki reszta ciała wywiera na pęcherz. Badania urodynamiczne trwają od 5 do 30 minut i są bezpieczne. Pacjent może jednak odczuwać delikatne pieczenie oraz ogólny dyskomfort.
Niestety śródmiąższowe zapaleniem pęcherza jest chorobą nieuleczalną. Istnieją jednak produkty lecznicze oraz metody, które mogą złagodzić objawy i poprawiają jakość życia chorych.
Istnieją środki bez recepty - leki przeciwbólowe (ibuprofen i paracetamol) oraz leki przeciwhistaminowe (loratadyna lub cetyryzyna), które lekarz mogą złagodzenia niektóre z objawów IC. Dostępne są również produkty na receptę stosowane w leczeniu śródmiąższowego zapalenia pęcherza. Są to m.in.:
Oprócz leków doustnych istnieją również leki, które są podawane bezpośrednio do pęcherza moczowego, znane jako wlewka dopęcherzowa lub leki dopęcherzowe. Obejmuje to leki takie jak:
Jeśli leki na receptę nie pomagają, lub jeśli w pęcherzu występują nieprawidłowe zmiany, takie jak wrzody Hunnera, może zaistnieć konieczność przeprowadzenia zabiegu w celu zmniejszenia objawów i polepszenia stanu chorobowego. Niektóre z nich to:
W połączeniu z lekami niektóre formy terapii mogą pomóc w złagodzeniu objawów choroby. Lekarz może zalecić fizjoterapię (masaż mięśni dna miednicy), aby zmniejszyć obciążenie mięśni pęcherza lub terapię psychologiczną, która może pomóc poradzić sobie z negatywnym wpływem IC na zdrowie psychologiczne.
Jednym z alternatywnych sposobów leczenia jest przezskórna elektryczna stymulacja nerwów (TENS). Jest to metoda, która zakłada użycie małe urządzenia wysyłającego impulsy elektryczne przez ciało, które ma uśmierzyć przewlekły ból. Trwają badania nad skutecznością tej metody, dlatego przed zakupem warto skonsultować się z lekarzem.
Wiedza i świadomość tego, co wywołuje objawy IC i unikanie tych czynników jest kluczem do radzenia sobie z chorobą. Istnieje również kilka zasad stylu życia, które mogą złagodzić objawy IC i zmniejszyć ryzyko zaostrzeń dolegliwości.
Wybierz lek,
dawkę i ilość
Wypełnij formularz
medyczny
Lekarz wystawi
receptę
Apteka wyśle
zamówienie