Nietrzymanie moczu

Oddawanie moczu, w medycynie funkcjonujące pod nazwą mikcja, jest procesem przebiegającym według określonego schematu. Kiedy pęcherz jest pełny, a ściany napięte, do mózgu zostaje wysyłana wiadomość informująca o potrzebie jego opróżnienia. W momencie kiedy człowiek jest gotowy do oddania moczu, następuje rozluźnienie zwieraczy otaczających cewkę moczową oraz skurczenie mięśni pęcherza, dzięki czemu uryna może swobodnie wypłynąć na zewnątrz. Akt oddawania moczu jest zazwyczaj świadomym, ściśle kontrolowanym przez człowieka procesem.

Nietrzymanie moczu ma miejsce wtedy, kiedy dochodzi do mimowolnego oddawania uryny następującego w skutek utraty kontroli nad pęcherzem moczowym. Człowiek odczuwa wtedy wzmożoną potrzebę oddawania moczu oraz doświadcza wycieków uryny podczas śmiania się, kichania, kaszlu, skakania lub innych form aktywności fizycznej. Nieleczona dolegliwość ma tendencję do nasilania się wraz z wiekiem. Dlatego w przypadku wystąpienia problemów z kontrolą pęcherza moczowego zaleca się rozpoczęcie leczenia.

Jakie rodzaje nietrzymania moczu wyróżniamy?

Istnieje kilka rodzajów tej nietrzymania moczu:

• naglące – charakteryzuje się bardzo gwałtowną i intensywną potrzebą oddania moczu, która powoduje raptowny wyciek uryny;
• wysiłkowe - niewielkie wycieki uryny następują na skutek zwiększonego ciśnienia w jamie brzusznej - na przykład podczas wysiłku fizycznego, kaszlu, kichania lub śmiechu. Szacuje się, że jest to najczęstszy rodzaj nietrzymania moczu. Jak wskazują badania, z dolegliwością tą zmaga się około 41% kobiet powyżej 40. roku życia;
• z przepełnienia (przewlekłe zatrzymanie moczu) – pacjent nie jest w stanie całkowicie opróżnić pęcherza, co skutkuje częstymi wyciekami moczu;
• całkowite – pęcherz nie jest w stanie w ogóle przechowywać moczu, co powoduje ciągłe wycieki;

Kogo może dotyczyć problem nietrzymania moczu?

Problem nietrzymania moczu dotyczy blisko 50% kobiet powyżej 45 roku życia i nasila się z wiekiem. Naglące nietrzymanie moczu jest charakterystyczne dla kobiet po 60. roku życia. Nietrzymanie moczu typu wysiłkowego częściej dotyczy kobiet w wieku okołomenopauzalnym. Badania wykazały, że oprócz wieku na rozwój tego schorzenia wpływa także palenie papierosów, nadwaga i otyłość, które powodują podniesienie ciśnienia w jamie brzusznej.

Bezpośrednie przyczyny

Istnieje kilka rodzajów nietrzymania moczu. Dwoma najbardziej powszechnymi typami tej dolegliwości są wysiłkowe nietrzymanie moczu oraz nietrzymanie moczu z naglącym parciem. Obie przypadłości wywoływane są przez różnie czynniki.

Przyczyny wysiłkowego nietrzymanie moczu

Wysiłkowe nietrzymanie moczu spowodowane jest osłabieniem mięśni Kegla, które nie zaciskają cewki moczowej z odpowiednią siłą. Z powodu wzrostu ciśnienia w pęcherzu (najczęściej następującego w skutek aktywności fizycznej) dochodzi do niekontrolowanego wycieku uryny. Najczęstszymi przyczynami występowania tej dolegliwości są: menopauza, ciąża, poród oraz otyłość. W starszym wieku może także dojść do naturalnego osłabienia mięśni Kegla.

Przyczyny nietrzymania moczu z naglącym parciem

Nietrzymanie moczu z naglącym parciem występuje w skutek zaburzonej i nadmiernej aktywności mięśni pęcherza. Zazwyczaj objawia się jako bardzo nagłe i silne uczucie parcia na pęcherz wymuszające natychmiastowe oddanie moczu.

Czynniki zwiększające ryzyko

Ryzyko zapadnięcia na tą wstydliwą przypadłość wzrasta wraz z wiekiem. Innymi czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia dolegliwości są:

• urazy dna miednicy;
• ciąża i poród;
• znaczna nadwaga;
• infekcje układu moczowego (np. zapalenie pęcherza;
• menopauza;
• histerektomia;
• zaparcia;
• przewlekły kaszel.

Wpływ otyłości na nietrzymanie moczu

Otyłość sama w sobie nie stanowi przyczyny nietrzymania moczu, a jej związek z tym problemem nie został dotychczas jednoznacznie wyjaśniony.

Lekarze wskazują różne możliwe przyczyny tej współzależności, przy czym nie ma wątpliwości, że do głównych należy występowanie nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej wokół brzucha. Według niektórych badań otyłość powoduje podniesienie ciśnienia w jamie brzusznej, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia pęcherza moczowego i cewki moczowej, przez co następuje mimowolne wyciekanie moczu w chwili dodatkowego, krótkotrwałego wzrostu ciśnienia wywołanego np. kichnięciem czy gwałtownym śmiechem. Zwiększone ciśnienie jest też przyczyną tzw. zespołu nadreaktywnego pęcherza objawiającego się niekontrolowanym oddawaniem moczu.

Związek między otyłością a nietrzymaniem moczu tłumaczy się także obniżeniem wartości czynnościowej mięśni wywołanym przerostem tkanki tłuszczowej. Część tkanki tłuszczowej odkładająca się w mięśniach oraz w tkance łącznej przepony moczowo-płciowej prowadzi do jej osłabienia i niewłaściwego realizowania własnych funkcji.

Wskazuje się także, że w przypadku otyłości dochodzi do ucisku masy tkanki tłuszczowej na pęcherz moczowy, ucisk ten powoduje wysiłkowe nietrzymanie moczu.

Podstawowym działaniem w terapii wysiłkowego nietrzymania moczu u osób otyłych jest redukowanie masy ciała pozwalające na obniżenie ciśnienia w jamie brzusznej i zmniejszenie nacisku na pęcherz moczowy.

Najpowszechniejszym objawem nietrzymania moczu jest wyciek uryny. Może się to zdarzyć podczas aktywności fizycznej, śmiechu, kaszlu czy kichania. Osoby cierpiące na parcie naglące, będą odczuwać przede wszystkim silne i uporczywe pragnienie mikcji. Ta potrzeba może być wywołana przez pewne czynniki, na przykład odgłos cieknącej wody. Pacjenci mogą odczuwać także konieczność oddawania moczu w nocy (nokturia) lub podczas uprawiania seksu. Bardzo często odczuwane są także objawy tzw. mieszanego nietrzymania moczu. Dolegliwość ta jest połączeniem parcia naglącego i wysiłkowego nietrzymania moczu.

Innymi objawami nietrzymania moczu są:

• częste oddawanie małych ilości moczu;
• uczucie, że pęcherz nigdy nie jest pusty;
• parcie na pęcherz po oddaniu moczu;
• trudności w oddawaniu moczu;
• powolny przepływ moczu;
• strumień moczu, który przyspiesza i zwalnia;
• kapanie po oddaniu moczu;

We wrześniu 2014 roku na łamach Annals of Internal Medicine (akademickiego czasopisma medycznego wydawanego przez American College of Physicians) opublikowano rekomendacje dotyczące nieoperacyjnego leczenia nietrzymania moczu. Według nich leczenie farmakologiczne powinno zostać wdrożone dopiero wtedy, gdy inne metody nie przyniosą oczekiwanych rezultatów.

Leczenie pierwszego rzutu - ćwiczenia

Wysiłkowe nietrzymanie moczu

Leczeniem pierwszego rzutu w przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu jest wykonywanie ćwiczeń mających wzmocnić mięśnie Kegla. Polega ono na zaciskaniu mięśni w taki sposób, w jaki zaciska się je, chcąc powstrzymać oddawanie moczu. Trening należy powtarzać co najmniej trzy razy dziennie.

Inne ćwiczenia wykonuje się pod kontrolą lekarza – w pochwie zamieszcza się specjalny ciężarek – kobieta napinając mięśnie, ma za zadanie utrzymać go przez 30 minut. Z czasem waga ciężarka jest zwiększana, co prowadzi do wzmocnienia mięśni i zwiększenia kontroli nad ich pracą.

Nietrzymanie moczu z parciem naglącym

W tym przypadku również w pierwszej kolejności zalecany jest specjalny trening pęcherza moczowego, polegający na oddawaniu moczu według ściśle określonego schematu. Zakłada on stopniowe zwiększanie odstępów czasowych pomiędzy poszczególnymi mikcjami.

Nietrzymanie moczu typu mieszanego

Pacjentki, u których zdiagnozowano zarówno wysiłkowe, jak i naglące nietrzymanie moczu powinny wykonywać oba zestawy ćwiczeń (trening mięśni kegla oraz pęcherza moczowego).

Leczenie drugiego rzutu - farmakologia

Wdrożenie kuracji farmakologicznej zalecane jest jedynie w przypadku kobiet cierpiących na parcie naglące, które nie zaobserwowały poprawy stanu w wyniku wykonywanych ćwiczeń. Do leków stosowanych w kuracji tego typu nietrzymania moczu jest m.in. Vesicare i Detrusitol. Środki te poprawiają kontrolę nad procesem oddawania moczu, podwyższają zdolność do magazynowania uryny oraz łagodzą nadmierne parcie na cewkę moczową.

Leczenie farmakologiczne nie jest zalecane w przypadku osób cierpiących na wysiłkowe nietrzymanie moczu.

Leczenie operacyjne

Najczęstszym rodzajem operacyjnego leczenia nietrzymania moczu są zabiegi z użyciem taśm. Polegają one na wszczepianiu pod cewkę moczową syntetycznego materiału, który wraz z upływem czasu porasta tkankami i stymuluje miejscowe wytwarzanie kolagenu. Czas rehabilitacji po zabiegu wynosi około 2 – 6 tygodni. Po upływie tego czasu większość kobiet może powrócić do normalnej aktywności fizycznej.

Zabiegi operacyjne uznawane są za skuteczne i obarczone stosunkowo niskim ryzykiem powikłań. Jak wskazują statystyki 81% operowanych pacjentek ulega całkowitemu wyleczeniu, a u 16% obserwuje się znaczną poprawę stanu. Komplikacje pooperacyjne zdarzają się rzadko, u około 6 – 10% kobiet. Są nimi głównie erozje taśmy (do pochwy lub pęcherza moczowego) lub zwierzenie cewki moczowej.

Profilaktyka i inne metody wspierające leczenie

Jako że jednym z czynników występowania nietrzymania moczu jest nadwaga, zaleca się stosowanie zdrowej i zbilansowanej diety oraz prowadzenie aktywnego trybu życia. Istnieją także specjalne ćwiczenia, które pomagają uniknąć problemów z nietrzymaniem moczu – np. rozluźnianie i spinanie mięśni kegla oraz tzw. podwójna mikcja (polegająca na napieraniu na pęcherz po oddaniu moczu).

Jak kupić lek na nietrzymanie moczu w euroClinix?

Lek na nietrzymanie moczu można zakupić w klinice internetowej euroClinix po odbyciu konsultacji lekarskiej polegającej na wypełnieniu formularza medycznego, który zostanie dokładnie przeanalizowany przez jednego ze współpracujących z nami lekarzy. Jeśli nie stwierdzi on przeciwwskazań do stosowania leku, wypisze receptę oraz przekaże ją do licencjonowanej apteki. Stamtąd lek zostanie wysłany ekspresową usługą kuriera UPS.

Cena leku na nietrzymanie moczu

Cena leku na nietrzymanie moczu wyświetla się na stronie danego produktu. Warto podkreślić, że uwzględnia ona koszty konsultacji lekarskiej, wystawienia recepty oraz dostawy kurierskiej. Jest to zatem kwota ostateczna, bez żadnych dodatkowych ukrytych kosztów.

Czy w euroClinix można kupić lek na nietrzymanie moczu bez recepty?

Nie ma konieczności przysyłania nam recepty, gdyż leki przepisywane są przez lekarzy online, na drodze internetowej konsultacji medycznej. Ma ona formę formularza zawierającego szereg pytań dotyczących stanu zdrowia pacjenta. Dzięki temu specjalista może ocenić, czy dany lek jest odpowiedni.

Dlaczego warto zaufać euroClinix?

euroClinix to klinika internetowa posiadająca wieloletnią praktykę w świadczeniu usług medycznych online. Współpracujemy jedynie z licencjonowanymi aptekami i wykwalifikowanymi lekarzami. Wszystkie udostępniane nam informacje są w 100% poufne. Zapewniamy pełną dyskrecję i bezpieczeństwo.