Nieleczona chlamydia - jakie powikłania może spowodować?

Każda infekcja powinna być poddana leczeniu, nawet jeżeli nie wykazuje żadnych objawów lub jeżeli jej objawy są bezbolesne. Jeżeli podejrzewasz że mogło u Ciebie dojść do zakażenia, koniecznie udaj się badanie. Cena badania na chlamydię w przychodni to około 50 zł.

Podobnie jak inne choroby przenoszone drogą płciową, chlamydia może mieć poważny wpływ na Twoje zdrowie. Najpowszechniejsze powikłania nieleczonej chlamydii to:

• komplikacje ciążowe
• zapalenie narządów miednicy mniejszej (zapalenie przydatków)

• zapalenie jąder (najądrza)
• reaktywne zapalenie stawów (może także dotyczyć kobiet)

Wszystkie te dolegliwości wymagają leczenia, gdyż mogą spowodować trwały i nieodwracalny uszczerbek na zdrowiu.

Jest to powszechne powikłanie chlamydii, które powoduje zapalenie macicy, jajników i jajowodów. Ze względu na to, że zapalenie narządów miednicy mniejszej dotyka organów rozrodczych, jego najpoważniejszą konsekwencją może być bezpłodność. Ponad to, dolegliwość ta może powodować:

• ciążę pozamaciczną
• nieregularne i bolesne krwawienia z pochwy
• upławy
• przewlekły ból miednicy

Jeżeli doświadczasz jakichkolwiek niepokojących objawów w okolicy genitaliów, jak najszybciej udaj się do lekarza, niezależnie od wieku czy aktywności seksualnej.

U zarażonej kobiety w ciąży nie tylko jej zdrowie jest narażone, gdyż choroba może wpłynąć także na zdrowie dziecka. Podczas porodu istnieje ryzyko komplikacji oraz przeniesienia infekcji z matki na dziecko.

Najpoważniejsze powikłania chlamydii u kobiet w ciąży to:

• poronienie
• urodzenie martwego dziecka
• przedwczesny poród

U chorych kobiet bardzo często dochodzi do przeniesienia chlamydii z matki na dziecko podczas porodu*, co może wywołać szereg tak zwanych “infekcji przenoszonych pionowo”.

Przeniesione w ten sposób zakażenia wirusowe oraz bakteryjne mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia dziecka. Wywoływane przez nie powikłania to:

• zapalenie spojówek
• zapalenie płuc

Jeżeli próbujesz zajść w ciążę i nie miałaś wykonanego testu na obecność chorób przenoszonych drogą płciową, powinnaś wykonać je w przychodni lub zamówić domowy zestaw badań. Przed rozpoczęciem starań zaleca się także udać do przychodni na kompleksowe badania kontrolne.

Możliwe że podczas pierwszej po zajściu w ciążę wizyty u ginekologa, lekarz zaoferuje Ci wykonanie badań. Jeżeli tak się nie stanie, warto o nie poprosić, aby wykluczyć wszelkie możliwe infekcje.

*Ryzyko przeniesienia chlamydii na dziecko znacznie spada przy cięciu cesarskim.

Choroby przenoszone drogą płciową mogą dotknąć każdego, niezależnie od płci. Jednak jeżeli jesteś kobietą aktywną seksualnie (szczególnie w wieku od 15 do 24 lat), ryzyko rozwinięcia poważnych powikłań chlamydii jest u Ciebie wyższe.

Narządy płciowe mężczyzn są w większości zewnętrzne, podczas gdy narządy płciowe kobiet są w większości wewnętrzne. W konsekwencji, powszechne objawy chlamydii, takie jak upławy, zaczerwienienia i stany zapalne, są mniej zauważalne u kobiet. Jeżeli się pojawią, są także łatwo mylone z innymi zwykłymi funkcjami organizmu, na przykład z miesiączką. Jeżeli chlamydia nie wykazuje żadnych widocznych symptomów, nazywana jest bezobjawową.

Jak wspomniano wcześniej, nieleczona chlamydia może mieć negatywny wpływ na zdrowie i płodność. Mężczyźni są także narażeni na powikłanie w postaci bezpłodności, jednak w mniejszym stopniu niż kobiety.

Każdy osoba która odbyła niezabezpieczony stosunek z nowym partnerem lub która posiada kilku partnerów jest w grupie podwyższonego ryzyka infekcji i powinna wykonać badanie na obecność chorób przenoszonych drogą płciową.

Istnieje kilka gatunków bakterii należących do rodzaju* Chlamydia. Nie każdy z nich atakuje narządy rozrodcze i jest przenoszony drogą płciową. Przykładem tego jest Chlamydia pneumoniae.

C.pneumoniae atakuje układ oddechowy, w którego skład wchodzą płuca i drogi oddechowe. Jeżeli infekcja nie zostanie poddana leczeniu, może spowodować zapalenie płuc. To powikłanie może być poważnym zagrożeniem dla zdrowia, w szczególności dla starszych pacjentów lub osób z dodatkowymi problemami zdrowotnymi.

Tak jak większość infekcji układu oddechowego, C.pneumoniae rozprzestrzenia się drogą kropelkową. Oznacza to, że gdy zakażona osoba kicha lub kaszle, rozpryskuje kropelki śliny i wydzieliny nosowej, które unoszą się w powietrzu lub opadają na powierzchnię. Jeżeli te drobinki dostaną się do organizmu zdrowej osoby, mogą wywołać u niej infekcję.

Podobnie jak bakteria wywołująca chorobę przenoszoną drogą płciową,Chlamydia trachomatis,C.pneumoniae jest leczona antybiotykami.

*Rząd to grupa organizmów posiadających wspólne cechy. W klasyfikacji organizmów rząd plasuje się ponad gatunkiem i poniżej rodziny.

Tak, jest to możliwe. Mimo iż jest to mniej powszechna droga przenoszenia bakterii, infekcją można się zarazić przez seks oralny. Oprócz chlamydii w taki sposób można się zarazić także rzeżączką, opryszczką narządów płciowych czy syfilisem.

Jeżeli objawy infekcji są ostrzejsze w gardle, istnieje ryzyko przeniesienia jej na genitalia partnera. W odwrotnej sytuacji, gdy objawy infekcji są intensywniejsze w okolicy genitaliów, mogą zostać przeniesione do jamy ustnej partnera.

Jedynym skutecznym sposobem zapobiegania chorobom przenoszonym drogą płciową jest używanie prezerwatyw lub specjalnych masek oralnych podczas wszystkich rodzajów aktywności seksualnych, włącznie z seksem oralnym.

Jest to rzadkie miejsce występowania objawów infekcji, jednak chlamydia może pojawić się w gardle. Zazwyczaj dzieje się to jeżeli do zakażenia doszło podczas seksu oralnego, ale może to być także objawem po zakażeniu przez seks waginalny lub analny.

Objawy chlamydii w gardle to:

• ból gardła
• zaczerwienienie
• wrzody
• kaszel
• suchość w jamie ustnej
• ból jamy ustnej

Bardzo ważne jest, aby pamiętać że wszystkie postacie chlamydii mogą być bezobjawowe. Dlatego należy regularnie wykonywać badania na obecność chorób przenoszonych drogą płciową, zwłaszcza jeżeli ma się kilku partnerów.

Inne infekcje i choroby, takie jak na przykład grzybica jamy ustnej (pleśniawki), mogą mieć podobne objawy. Właśnie dlatego należy poddać się diagnozie lekarza, który będzie mógł przepisać odpowiedni antybiotyk.

Istnieje wiele mitów dotyczących możliwości zarażenia się chlamydią. Jednym z nich jest możliwość zarażenia się chlamydią na basenie, innym przez korzystanie z publicznej toalety czy przez spożycie jedzenia przygotowanego przez chorą osobę.

Żaden z powyżej wymienionych scenariuszy nie jest prawdziwy. Jedynym sposobem zarażenia się chlamydią jest przez waginalny, analny lub oralny kontakt seksualny z chorą osobą.

Istnieje kilka wyjątków, które mogą doprowadzić do zakażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową, na przykład dożylne zażywanie narkotyków, kontakt ze śliną czy z niedawno użytym ręcznikiem. Jest to jednak zależne od rodzaju infekcji, a kontakt seksualny jest zawsze najpowszechniejszą przyczyną zakażenia.

Chlamydię leczy się antybiotykiem - zazwyczaj doksycykliną lub azytromycyną. Doksycyklina jest lekiem pierwszego rzutu, co oznacza że najczęściej jest pierwszym środkiem zalecanym przy leczeniu chorób przenoszonych drogą płciową. Jeżeli nie okaże się ona skuteczna, lekarz może przepisać azytromycynę.

Przed ponownym rozpoczęciem jakiekolwiek rodzaju współżycia należy odbyć pełną kurację lekiem. Czasami antybiotyki są przepisywane w pojedynczych dawkach. W takim przypadku należy odczekać 7 dni od przyjęcia dawki, po których powinno się wykonać kolejne badanie na obecność choroby, aby mieć pewność że lek okazał się skuteczny.

W przypadku kuracji kilkoma dawkami antybiotyku, bardzo ważne jest aby kontynuować przyjmowanie leku zgodnie z instrukcjami lekarza, nawet jeśli objawy ustąpią szybciej. Przerwanie kuracji może skutkować nawrotem infekcji i przyczynić się do uodpornienia bakterii na lek. Po przyjęciu ostatniej dawki także należy odczekać 7 dni i wykonać test.

Współżycie można rozpocząć dopiero po negatywnym wyniku testu po zakończeniu kuracji antybiotykiem.

Bardzo ważne jest, aby przed ponownym rozpoczęciem współżycia Twój partner także poddał się leczeniu. Jeżeli wynik Twojego testu okazał się pozytywny, Twój partner powinien także wykonać badania i w razie potrzeby rozpocząć kurację.