Choroba lokomocyjna

Choroba lokomocyjna, nazywana inaczej kinetozą, chorobą ruchu lub chorobą podróżną występuje, gdy zachodzi rozbieżność między obrazem rejestrowanym przez oczy, a pozycją ciała postrzeganą przez błędnik w uchu wewnętrznym (kontrolujący równowagę). Na przykład podczas podróży samochodem, jeśli siedzimy z pochyloną głową, nasze oczy nie rejestrują ruchu. Jednocześnie błędnik w uchu wewnętrznym będzie wysyłał sygnały o poruszaniu się. Dodatkowo błędnik reaguje na dodatkowe bodźce, takie jak hamowanie, przyspieszanie, kiwanie, które wzmagają efekt braku zgodności sygnałów.

Te sprzeczne sygnały rejestrowane przez nasz mózg prowadzą do wystąpienia objawów choroby lokomocyjnej, takich jak zawroty i bóle głowy, nudności i wymioty. Kinetoza zazwyczaj występuje jedynie podczas podróży i objawy ustępują po jej zakończeniu. Najczęściej dotyka dzieci w wieku 2-12 lat. W okresie dorastania objawy zazwyczaj ustępują, chociaż choroba może występować również u starszych, a niekiedy pojawia się dopiero u dorosłych. Silna choroba lokomocyjna znacznie obniża komfort podróży.

Czy choroba morska i choroba lokomocyjna to to samo?

Tak, choroba morska to choroba lokomocyjna spowodowana rozbieżnością w odbieraniu bodźców przez ciało podczas podróży statkiem. Szacuje się, że aż 25% pasażerów statków wycieczkowych cierpi na kinetozę. Podczas przebywania na statku, pasażerowie mogą doświadczać intensywniejszego uczucia kołysania niż podczas jazdy samochodem, szczególnie w przypadku wysokich fal. Aby zapobiec objawom choroby morskiej można stosować takie same leki jak na chorobę lokomocyjną. W złagodzeniu odczuwania objawów choroby morskiej mogą pomóc także takie same techniki jak przy chorobie lokomocyjnej. Można do nich dodać również rady specyficzne dla choroby morskiej, na przykład osoba chora powinna położyć się wzdłuż kadłuba oraz przebywać na środku pokładu, aby złagodzić uczucie kołysania.

Przyczyną choroby lokomocyjnej jest rozbieżność między sygnałami rejestrowany przez oczy (brak ruchu), a tym co odbiera zlokalizowany w uchu wewnętrznym błędnik (rejestruje on wszystkie zmiany położenia ciała). Błędnik, jest narządem składającym się z tzw. "labiryntu" oraz półkolistych kanałów, ułożonych do siebie prostopadle. Labirynt błędnika rejestruje informacje o ruchu organizmu oraz zmianach sił, które oddziałują na nas z zewnątrz. zmianie wielkości i kierunku zewnętrznych sił oddziałujących na nasz organizm. Informacje przekazywane są do mózgu, który wysyła sygnały do nerwowego układu autonomicznego, który odpowiada za reakcje niezależne od woli, czyli na przykład wydzielanie soku żołądkowego, ruchy perystaltyczne jelit itp.

Jeśli sygnały płynące z błędnika i narządu wzroku do układu autonomicznego są zsynchronizowane, ruch nie sprawia nam problemu. Jeśli jednak w nagła siła zewnętrzna działa na nasze ciało (np. gwałtowne hamowanie, przyspieszanie, kiwanie), nasza pozycja ciała zmienia się zbyt szybko i błędnik nie nadąża z przekazem informacji do układu autonomicznego. Sprzeczne sygnały płynące do układu autonomicznego powodują "czynnościowy chaos", który jest przyczyną reakcji obronnych organizmu, czyli objawów choroby lokomocyjnej.

Choroba lokomocyjna u niemowląt

Z tego powodu objawy choroby lokomocyjnej nie powinny występować u niemowląt i zazwyczaj zaczynają się pojawiać dopiero po przekroczeniu przez dziecko drugiego roku życia. Na chorobę tą najczęściej cierpią dzieci między 2 a 12 rokiem życia. Może także pojawić się w wieku dorosłym, chociaż w tej grupie wiekowej jest zdecydowanie rzadsza.

Czynniki ryzyka choroby lokomocyjnej

Choroba lokomocyjna może wystąpić w każdym wieku i u każdej osoby, istnieją jednak pewne czynniki ryzyka, które mogą zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia objawów:

• wiek między 2 a 12 lat (szczególnie często choroba występuje u dzieci w wieku 4 - 10 lat)
• uszkodzenie układu przedsionkowego (np. z powodu przewlekłego zapalenia ucha lub powstania przetoki perylimfatycznej na skutek urazu głowy lub urazu ciśnieniowego).
• lęk lub stres przed i w trakcie podróży (u niektórych osób odwrócenie uwagi od symptomów choroby, zmniejsza lub eliminuje dolegliwości)
• czynniki zewnętrzne np. intensywne zapachy (szczególnie zapach benzyny), zaduch w środku transportu mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia objawów choroby lokomocyjnej
• nieodpowiednia pozycja ciała może wpłynąć na doświadczanie przez podróżnego symptomów choroby. Objawy mogą wystąpić jeśli np. siedzimy tyłem lub z pochyloną głową. Zaleca się siadać przodem do kierunku jazdy.
• osoby, których bliscy członkowie rodziny cierpią na chorobę lokomocyjną
• kobiety stosujące antykoncepcję hormonalną np. tabletki antykoncepcyjne, minipigułka, plastry antykoncepcyjne lub krążek dopochwowy.
• kobiety w ciąży
• osoby cierpiące na migrenę
• osoby z chorobą Parkinsona
• osoby przyjmujące niektóre leki, takie jak leki przeciwdepresyjne, przeciwzapalne i antybiotyki

Czynnikiem często wywołującym objawy choroby lokomocyjnej jest również czytanie lub pisanie podczas podróży środkiem transportu.

Nabyta choroba lokomocyjna

Choroba lokomocyjna najczęściej występuje u dzieci i bardziej popularne jest “wyrośnięcie” z niej w wieku dorosłym, niż jej nabycie. Jednak, należy zauważyć, że ta dolegliwość może być również spowodowana przez migreny, które często zaczynają się pojawiać dopiero po osiągnięciu wieku młodzieńczego. Kobiety są o wiele bardziej narażone na rozwinięcie migreny, niż mężczyźni. Zaobserwowano, że u kobiet migreny pojawiają się najczęściej w wieku 35 lat i w okresie menopauzy. Dorośli cierpiący na migrenę mogą więc nabyć chorobę lokomocyjną, mimo tego, że nie doświadczali jej wcześniej.

Osoba cierpiąca na chorobę lokomocyjną odczuwa przeważnie bóle brzucha, zawroty głowy, nudności lub wymiotuje. Objawy te występują najczęściej u osób przebywających na morzu lub podróżujących samochodem, lecz mogą dotknąć również podróżujących samolotem, autokarem, a nawet pociągiem. U niektórych choroba lokomocyjna objawia się również bólami głowy, sennością i trudnościami w oddychaniu.

Objawy początkowe

W momencie, kiedy pojawią się objawy początkowe choroby lokomocyjnej, warto jest od razu sięgnąć po lek przeciwko chorobie, aby nie dopuścić do rozwoju choroby i spowodowania silniejszych objawów. Ponadto, jeśli to możliwe, należy zatrzymać na chwilę lub przewietrzyć pojazd, którym podróżujemy. Należy unieść głowę i skupić wzrok na odległym punkcie na horyzoncie. Do początkowych objawów choroby należą:

• brak apetytu
• uczucie niewygody
• złe samopoczucie
• zmęczenie

Objawy zaawansowane

Jeśli w odpowiednim czasie nie zareagujemy na niepokojące sygnały, może dojść do wystąpienia silniejszych objawów silnej choroby lokomocyjnej. Do zaawansowanych symptomów należą:

• mdłości
• ból głowy
• zawroty głowy
• suchość w ustach
• ślinotok
• nadmierna potliwość
• wymioty

U dzieci i dorosłych doświadczających łagodnej choroby lokomocyjnej, wyeliminowanie objawów może być dość łatwe, poprzez stosowanie takich technik jak siedzenie przodem do kierunku jazdy, koncentrowanie się na jednym konkretnym punkcie, nie czytanie podczas podróży lub spożywanie małych posiłków tuż przed wyjazdem.

Osoby, na które te techniki nie działają mogą sięgnąć po specjalne leki zapobiegające chorobie lokomocyjnej. W niektórych przypadkach wystarczą środki bez recepty, lecz na uciążliwą chorobę lokomocyjną zaleca się stosowanie leków przepisywanych przez lekarzy. Informacje o tym jakie środki zaleca się w zapobieganiu choroby lokomocyjnej znajduje się poniżej.

Domowe sposoby na chorobé lokomocyjną

Poza stosowaniem farmaceutyków na receptę pomocne może być stosowanie środków zawierających kłącze imbiru. Niektórym osobom uniknąć choroby lokomocyjnej pomagają również opaski akupresurowe, które stymulują znajdujący się w odległości dwóch, trzech palców od nadgarstka punkt P6. Stymulacja tego miejsca pozwala zniwelować mdłości.

Duży wpływ na zapobieganie objawów choroby lokomocyjnej ma odpowiedni komfort podróży. Warto zadbać o to, aby przed podróżą wyspać się i być wypoczętym. Należy zjeść lekki posiłek i nie objadać się podczas drogi. Łagodna, lubiana przez nas muzyka, może poprawić komfort podróży i odwrócić uwagę od niedogodności powodujących chorobę lokomocyjną. Warto zadbać o to, aby środek podróży którym podróżujemy był czysty i przewietrzony. W przypadku dzieci, stres związany z podróżą, może zniwelować poczucie bezpieczeństwa zapewnione przez opiekę bliskiej osoby.

Techniki zapobiegania chorobie lokomocyjnej

Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia choroby lokomocyjnej, warto pamiętać o przestrzeganiu kilku prostych zasad.

Leki na chorobę lokomocyjną powinny zostać zażyte zanim choroba przybierze silną postać, gdyż może ona wpłynąć na układ trawienny organizmu, i zakłócić działanie leków.

Popularne środki stosowane w leczeniu choroby lokomocyjnej dostępne bez recepty:

• himenhydrynat – dostępny w postaci tabletek albo gumy do żucia bez recepty. Niweluje mdłości i działa przeciwwymiotnie. Może powodować zwiększoną senność.
• środki zawierające sproszkowane kłącze imbiru - dostępne są w większości aptek bez recepty. Mogą mieć postać tabletek do połykania, syropu lub pastylek do ssania. W badaniach nie udowodniono skuteczności ich działania w zwalczaniu choroby lokomocyjnej.

Popularne środki stosowane w leczeniu choroby lokomocyjnej dostępne na receptę:

• hioscyna - lek wydawany jest z przepisu lekarza, tymczasowo zmniejsza wpływ ruchu na narząd równowagi ucha eliminując objawy choroby lokomocyjnej. Dostępny jest w postaci plastrów (znany jako Scopoderm) lub tabletek (np. Kwells). Pacjenci mają możliwość wybrania wygodniejszej dla siebie formy leku. Środek nie powinien być stosowany u dzieci poniżej 10 roku życia. Kwells i Scopoderm to leki na receptę.
• prometazyna - rodzaj środka przeciwhistaminowego, które są czasem wykorzystywane w leczeniu choroby lokomocyjnej. Lek zmniejsza pobudzenie przedsionkowe i hamuje działanie błędnikowe. Dzięki temu nieprzyjemne objawy choroby lokomocyjnej, takie jak mdłości i wymioty, zostają zneutralizowane. Jest on dostępny wyłącznie w postaci tabletek (np. Avomine). Avomine to lek na chorobę lokomocyjną dostępny na receptę.

Opaski uciskowe a choroba lokomocyjna

Jednym z dostępnych produktów na chorobę lokomocyjną są opaski uciskowe, które należy założyć na nadgarstki. Producenci opasek uciskowych, twierdzą, że dzięki zastosowaniu akupresury opaski mogą złagodzić objawy choroby. Skuteczność opasek uciskowych nie była badana na szeroką skalę przez naukowców, jednak dostępne badania nie potwierdzają ich skuteczności. Na przykład, badanie z 2004 roku, w którym wzięło udział 77 osób stosujących dwa rodzaje opasek uciskowych lub placebo, nie stwierdziło skuteczności opasek na nadgarstki u żadnego z badanych. Wyłączną zaletą jednego rodzaju opaski akupresurowej było opóźnienie występowania objawów choroby lokomocyjnej. Dodatkowo, badanie wykazało, że bez wcześniejszego szkolenia bardzo trudno jest umieścić opaskę uciskową we właściwym miejscu - żadna z nieprzeszkolonych osób nie potrafiła jej właściwie założyć.

Zaklejanie pępka plastrem a choroba lokomocyjna

Wiele osób stosuje plaster na pępek w celu złagodzenia objawów choroby lokomocyjnej. Metoda ta polega na szczelnym zaklejeniu pępka zwykłym plastrem opatrunkowym lub plastrem w rolce. Sposób ten jest szczególnie popularny wśród rodziców, którzy uważają, że jest to dobra metoda na zapobieganie objawom kinetozy wśród dzieci. Obecnie nie ma medycznych dowodów na to, że zaklejanie pępka plastrem wykazuje jakąkolwiek skuteczność w leczeniu choroby lokomocyjnej.

Jeśli jednak dziecko nie jest uczulone na składniki zawarte w plastrach, stosowanie tej metody nie powinno być szkodliwe dla jego zdrowia. Z tego względu można wypróbować ten sposób i sprawdzić jego skuteczność na zasadzie placebo (np. wytłumaczenie dziecku, że jest to magiczny plaster dzięki któremy nie będzie miało zawrotów głowy, ani wymiotowało).

Leki na chorobę lokomocyjną dostępne są w naszej klinice internetowej. Możesz wybrać spośród trzech środków na receptę, w formie tabletek lub plastrów. Aby zamówić lek w euroClinix należy wypełnić krótki formularz medyczny, który zostanie następnie przeanalizowany przez jednego naszych lekarzy. Jeśli specjalista uzna, że lek jest bezpieczny dla zdrowia pacjenta, wypisze receptę i przekaże ją farmaceucie, który przygotuje lek do wysyłki.

Ile kosztują leki na chorobę lokomocyjną?

Ceny leków na chorobę lokomocyjną podano na stronie poszczególnych produktów. Możesz je sprawdzić przechodząc na górę tej strony. Jeśli kwota nie jest widoczna, może to oznaczać, że dany produkt jest chwilowo niedostępny. Ceny leków w euroClinix zależy od rodzaju środka, wielkości opakowania, formy leku oraz jego dawki.

W euroClinix podane ceny leków, to kwoty ostateczne. Nie musisz obawiać się dodatkowych kosztów. W podaną przy produkcie cenę leku na chorobę lokomocyjną, wliczono koszt konsultacji z lekarzem przez formularz medyczny, wystawienia recepty online oraz ekspresowej wysyłki wprost do domu pacjenta.

Czy można kupić leki na chorobę lokomocyjną bez recepty?

Leki na chorobę lokomocyjną bez recepty dostępne są w większości aptek. Są to przede wszystkim środki roślinne zawierające sproszkowane kłącze imbiru. Leki te są bardzo popularne, jednak nie udowodniono naukowo ich skuteczności w leczeniu choroby lokomocyjnej.

W przypadku silnej choroby lokomocyjnej, wskazane może być stosowanie leków na receptę. Jeśli wybierasz się w długą podróż i obawiasz choroby, leki możesz zamówić w euroClinix, nawet jeśli nie posiadasz recepty z gabinetu lekarskiego. Nasza klinika internetowa umożliwia konsultację z lekarzem online. Dzięki temu, specjalista, może ocenić bezpieczeństwo stosowania leku. W przypadku braku przeciwwskazań lekarz wypisuje receptę na lek na chorobę lokomocyjną. Jeśli lekarz uzna, że środek nie jest odpowiedni dla pacjenta, kontaktujemy się z nim, aby wyjaśnić wątpliwości. Płatność w takim wypadku nie zostaje pobrana.